محمد بن یعقوب کلینی در کافی از حسن بن جهم روایت کرده که گفت: به حضرت رضا(ع) عرض کردم: امیرالمؤمنین (ع) قاتل خود را می‏شناخت، و شبی را که در آن کشته می‏شود، و جای قتل را می‏دانست و نیز گفتارش وقتی که صیحه مرغابیان را در خانه شنید: (اینان) صیحه زنانی‏اند که نوحه گرانی پشت سر دارند، و گفتار ام کلثوم: ای کاش امشب در خانه نماز می‏گذاشتی و دیگری را می‏فرمودی با مردم نماز بخواند (اینها دلیل این است که مطلب را نیکو می‏دانست)، و در آن شب بدون حربه بسیار داخل و خارج می‏شد، و می‏دانست که ابن ملجم او را با شمشیر خواهد کشت، و (با این اوصاف) جایز نبود خود را در معرض قتل در آورد؟ فرمود: آنچه گفتی همه بود ولی او در آن شب (از جانب خدا) مخیر شد (بین حیات و شهادت؛ و شهادت را اختیار کرد) تا تقدیرات الهی جاری شود.(430)