امام باقر(ع) فرمود: که پنجاه شب از رحلت رسول خدا(ص) گذشت، بیماری حضرت زهرا(س) آغاز گردید، دریافت که این بیماری خبر از مرگ می‏دهد، از این رو به علی (ع) وصیت کرد تا به آن اقدام نماید، و از علی (ع) پیمان گرفت که حتماً به وصیت عمل کند، امیرمؤمنان که سخت غمگین و ناراحت بود، تمام گفتار و وصیت فاطمه (س) را به عهده گرفت که انجام دهد.
فاطمه (س) عرض کرد: ای ابوالحسن! رسول خدا(ص) با من عهد کرد که من اولین نفر از خاندانش هستم که به او می‏پیوندم، و چاره‏ای جز این نیست، بر فرمان خدا صبر کن و در برابر مقدرات الهی خشنود باش، مرا شبانه غسل بده و کفن کن و به خاک بسپار.
حضرت علی (ع) به وصیت فاطمه (س) عمل کرد.
ابن عباس می‏گوید: فاطمه (س) فرمود: رسول خدا(ص) را در خواب دیدم، و آنچه را که بعد از آن حضرت بر ما روا داشتند، به آن حضرت گفتم و شکایت نمودم.
رسول خدا(ص) به من فرمود:برای شما خانه ابدی آخرت است که برای پرهیزگاران آماده شده است، و تو به زودی نزد ما می‏آیی!(260)