اسماء به حسن و حسین (ع) فرمود: بروید نزد پدرتان علی(ع)، و وفات مادرتان را به او خبر دهید.
حسن و حسین (ع) از خانه بیرون آمدند، در حالی که فریاد می‏زدند: یا مُحَمَّداه! یا اَحْمَداه! اَلْیَوْمُ جُدِّدَ لَنا مَوْتُکَ اِذْ ماتَتْ اُمُّنا؛ آه! ای محمد! امروز مصیبت فقدان تو برای ما تجدید شد، چرا که مادرمان از دنیا رفت.
سپس حسن و حسین (ع) وارد مسجد شدند، علی (ع) در مسجد بود.شهادت فاطمه (س) را به او خبر دادند علی (ع) از این خبر چنان دگرگون شد که بی‏حال افتاد. آب به صورتش پاشیدند، وقتی حالش خوب شد، با ندایی جانسوز فرمود:
بمن العزاة یا بنت محمد کنت بک اتعزّی ففیم الْعزاءِ من بَعْدِکِ؛ ای دختر محمد! به چه کسی خود را تسلیت بدهم، تا زنده بودی مصیبتم را به تو تسلیت می‏دادم، اکنون بعد از تو چگونه آرام بگیرم؟(248)