سوید بن غفله گفت: مردی حضور امیرالمؤمنین (ع) شرفیاب شده عرض کرد: از وادی القری گذشتم و دیدم خالد بن عرفطه در گذشته اینک برای آمرزش گناهان او برای وی استغفار کن.
علی (ع) فرمود: از این سخن دست بردار زیرا نمرده و نخواهد مرد مگر هنگامی که پیش آهنگ لشکر گمراهی شود که پرچم‏دار آن، حبیب بن جماز باشد، مردی از پایین منبر عرضه داشت سوگند به خدا من شیعه و دوست توام، علی (ع) پرسید: تو کیستی؟ گفت: من حبیب بن جمازم.
علی (ع) فرمود:ای پسر جماز از چنان پرچمی خودداری کن با این که می‏دانم آن را به دوش خواهی کشید و از باب الفیل وارد خواهی شد.
پس از آن که علی و حسن علیهماالسلام شربت شهادت نوشیدند و نوبت امامت به امام حسین (ع) رسید و پیشامد کربلای او اتفاق افتاد ابن زیاد، عمر بن سعد را ریاست لشکر داد و خالد نامبرده را پیش آهنگ و حبیب را پرچم‏دار آن قرار داد. او با همان پرچم از باب الفیل وارد مسجد کوفه شد و این قضیه از جمله اخباری است که دانشمندان و ناقلین آثار به صحت پذیرفته‏اند و در میان کوفی‏ها مشهور و مخالفی ندارد و از معجزات است.(15)