شیخ صدوق (ره) می‏گوید: زمانی که علی (ع) جنازه زهرا(س) را درون خاک نهاد، توان آن را نداشت که خاک بر روی جنازه زهرا(س) بریزد از قبر خارج شد، کناری ایستاد و دو رکعت نماز گزارد، سپس سرش را به سوی آسما بلند کرد و فرمودند: خدایا به من صبری عطا کن تا بتوانم پیکر زهرا را تدفین کنم. سپس روی قبر را با خاک پوشاند پس از خاک سپاری بچه‏ها خود را روی قبر زهرا(س) می‏انداختند و مادر، مادر می‏کردند. سلمان، مقداد و ابوذر، امام حسن و حسین را آرام نمودند و علی (ع) زینب را دلداری داد و به سوی خانه برد(277)