به گفته جرج جرداق امام (ع) در شب شهادت ساعتی زانوها را در بغل گرفت و لحظاتی به فکر فرو رفت. گذشته زندگی خود را از روزگاران دور به نظر آورد، به یاد آورد:
روزگار کودکی و حیات خود را در خانه پیامبر(ص) که سایه او را بر سر داشت و دست پر مهر او را در بازوگیری از او.
روزگار قبول اسلام و رنج‏ها و مرارت‏های را که در دوران قبل از هجرت متحمل شده و شاید زجرها و شکنجه‏های یاران و مؤمنان اولیه بود.
شب هجرت و ساعات پر هراس شب را که به اتکای پروردگار در بستر رسول خدا (ص) خوابید تا او جان سالم به در برد و در خدمت رشد بشریت باشد.
دوران پس از هجرت تا زمان فوت رسول خدا(ص) که سراسر آن به جنگ و درگیری با جاهلان و مشرکان گذشت و در فاصله 10 سال 84 غزوه و یا کمتر را پشت سر گذارده بود.
دوران سقیفه و پایه گذاری‏ها و صدمات و لطمات ناشی از آن غصب خلافتی که سبب شد او 25 سال از دوران عمر خود را به دور از اعمال قدرت اسلامی بگذراند.
یاران و دوستان و وفاداران که هر کدام یا در میدان به شهادت رسیدند و یا ترور شدند و یا با مرگ طبیعی رخ به نقاب خاک کشیدند.(346)