علامه طبرسی صاحب کتاب احتجاج، و ابن قتیبه دینوری در کتاب الامامة و السیّایة و غیر آنها نقل می‏کنند:
هنگامی که امیرالمؤمنان (ع) از دفن جنازه رسول خدا (ص) فارغ شد، در مسجد از فراق پیامبر(ص) با چهره‏ای اندوه بار و شکسته، نشست، بنی هاشم به حضورش آمده و اجتماع کردند، زبیربن عوام نیز کنار آن حضرت بود، در گوشه دیگر مسجد، بنی امیه در اطراف عثمان اجتماع نموده بودند، و در گوشه دیگر بنوزهره در اطراف عبدالرحمان بن عوف، حلقه زده بودند، به این ترتیب مسلمین در چند گروه، در مسجد، جمع شده بودند، در این هنگام ابوبکر و عمر و ابوعبیده جراح وارد مسجد شدند، و گفتند: چرا شما را گروه گروه می‏نگریم؟ برخیزید و با ابوبکر بیعت کنید که انصار و مردم با او بیعت کرده‏اند.
عثمان و عبدالرحمان بین عوف و طرفدارانشان برخاستند و با ابوبکر بیعت کردند، حضرت علی (ع) و بنی هاشم از مسجد بیرون آمده و در منزل علی (ع) اجتماع کردند، زبیر نیز همراه آنها بود.
عمر همراه جماعتی از بیعت کنندگان با ابوبکر، که در میانشان اسید بن خضیر و سلمة بن سلامه بودند، برخاستند و به خانه حضرت علی (ع) آمدند و دیدند بنی هاشم اجتماع نموده‏اند، به آنها گفتند: مردم با ابوبکر بیعت کرده‏اند، شما نیز بیعت کنید.
زبیر برخاست و شمشیر به دست گرفت، عمر گفت:
بر این کلب هجوم ببرید و شرّ او را از سر ما بردارید.
سلمة بن سلامه، به سوی زبیر شتافت و شمشیر را از دست زبیر گرفت، و عمر شمشیر را از دست سلمه گرفت و آن قدر بر زمین کوبید تا شکست.(103)
آنگاه دور بنی هاشم را گرفتند و آنها را به مسجد نزد ابوبکر آوردند، و به آنها گفتند: مردم با ابوبکر بیعت کردند، شما نیز بیعت کنید، سوگند به خدا اگر از بیعت سرپیچی کنید، شما را با شمشیر به محاکمه می‏کشیم، وقتی که بنی هاشم خود را این گونه در تنگنا دیدند، یک به یک به پیش آمدند و با ابوبکر بیعت کردند.(104)