پیامبر خدا (ص) هنگام وصیت کردن موارد وصیت را یکی به علی (ع) می‏گفت و از او می‏خواست تا عمل به وصیت را - با همه سختی که در پی دارد- بپذیرد. و افراد که اینک شاهدانی از الهی بر اقرار و پذیرش تو گواهند؛ مبادا در انجام آن سستی ورزی.
وصی گرامی که سراپا گوش بود، در پایان هر بند، اطاعت و آمادگی خود را اعلام می‏نمود. تا آن که شمار وصایا به فرازی رسید که شنیدن آن، بند از بند علی (ع) جدا کرد و آن جلوه عظمت و ناموس الهی را به لرزه در آورد و نقش بر زمین کرد. این بخش را از خود علی می‏شنویم:
... قسم به آن که دانه را شکافت و به جانداران حیات بخشید، گفتار جبرییل را شنیدم که به حبیب خدا چنین می‏گفت:
ای محمد، به علی بگو که حرمتت، که حرمت خدا و رسول است، هتک خواهد شد و محاسنت با خون سرت خضاب خواهد شد.
از شنیدن این سخن، فریادی کشیدم و بیهوش بر زمین افتادم پس (از آن که به هوش آمدم) گفتم: یا رسول الله این وصیت را هم می‏پذیرم. و بر تلخی‏های آن صبر می‏کنم اگر چه حرمتم هتک شود و سنت‏های الهی ترک شود و کتاب خدا پاره پاره گردد و ارکان کعبه از هم فرو پاشد و محاسنم از خون سرم رنگین شود. در برابر همه این‏ها شکیبا خواهم بود و به حساب خدا خواهم گذاشت و از او امید اجر و پاداش دارم و تا پیوستن به شما، در انجام دادن آن تلاش خواهم کرد.(299)