به پیامبر (ص) مریضی‏ای عارض شد که با آن مریضی به جوار رحمت الهی واصل گردید، چون آن حالت را مشاهده نمود، دست حضرت امیرالمؤمنین (ع) را گرفت و متوجه بقیع گردید، اکثر صحابه از پی او بیرون آمدند، فرمودند که: حق تعالی مرا امر کرده است که استغفار کنم برای مردگان بقیع، چون به بقیع رسید، گفت: السلام علیکم ای اهل قبور، گوارا باد شما را آن حالتی که صبح کرده‏اید در آن و نجات یافته‏اید از محنت‏هایی که مردم را در پیش است، به درستی که رو کرده است به سوی مردم محنت‏های بسیار مانند پاره‏های شب تار.
پس مدتی ایستاد و طلب آمرزش برای اهل بقیع نمود، و رو آورد به سوی حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: جبرئیل در هر سال قرآن را یک مرتبه بر من عرضه می‏کرد، و در این سال دو مرتبه عرض نمود، چنین گمان دارم که این برای آن است که وفات من نزدیک شده است.
پس فرمود: یا علی به درستی که حق تعالی مرا مخیر گردانید بر میان خزانه‏های دنیا و مخلد بودن در آن یا بهشت، من اختیار لقای پروردگار خود کردم، چون بمیرم عورت مرا بپوشان که هر که به عورت من نظر کند کور می‏شود.(25)