شب بود، امام (ع) هنگام زهرا(س) در مسجد بود حسن و حسین (ع) به مسجد دویدند و شهادت مادر را به آن حضرت خبر دادند.
امام علی (ع) از این خبر به قدری ناتوان شد که بی‏حال به زمین افتاد، آب به صورتش پاشیدند، وقتی خوب شد، با گفتاری که از قلب داغدار و پرسوزش بر می‏خاست، فرمود:
بمن العزاء یا بنت محمّد کنت بک اتعزّی ففیم العزاء من بعدک:
ای دختر محمد(ص) به چه کسی خود را تسلیت بدهم، تا زنده بودی مصیبتم را به تو تسلیت می‏دادم، اکنون بعد از تو چگونه آرام گیرم؟.(266)