پس از هجوم بر خانه علی (ع)، علی (ع) ناگهان از جا برخاست و گریبان عمر را گرفت و او را به شدت کشید و بر زمین زد و بر بینی و گردنش کوبید و خواست او را بکشد. ولی سخن پیامبر (ص) و وصیتی را که به او کرده بود، بیاد آورد و فرمود: ای پسر صهاک، قسم به آن که محمد را به پیامبری مبعوث نمود، اگر نبود مقدری که از طرف خداوند گذشته و عهدی که پیامبر (ص) با من نموده است می‏دانستی که تو نمی‏توانی به خانه من داخل شوی.(129)