مقداد برخاست و گفت: یا علی، به من چه دستور می‏دهی؟ به خدا قسم اگر مرا امر کنی با شمشیرم می‏زنم و اگر امر کنی خودداری می‏کنم، علی (ع) فرمود: ای مقداد، خودداری کن و پیمان پیامبر (ص) و وصیتی که به تو کرده را به یاد بیاور.
(سلمان می‏گوید:) برخاستم و گفتم: قسم به آن که جانم بدست اوست، اگر من بدانم که ظلم را دفع می‏کنم یا برای خداوند دین را عزت می‏بخشم، شمشیرم را بر دوش می‏گذارم و با استقامت با آن می‏جنگم. آیا بر برادر پیامبر (ص) و وصی او و جانشین او در امتش و پدر فرزندانش هجوم می‏آوردند؟ بشارت باد شما را به بلا، و ناامید باشید از آسایش!
ابوذر برخاست و گفت: ای امتی که بعد از پیامبرش متحیر شده و به سرپیچی خویش خوار شده‏اید، خداوند می‏فرماید: ان الله اصطفی آدم و نوحاً و ال ابراهیم و ال عمران علی العالمین، ذریة بعضها من بعض و اللّه سمیع علیم(161)، خداوند آدم و نوح و آل ابراهیم و آل عمران را بر همه جهانیان برگزید، نسلی که از یکدیگرند، و خداوند شنونده و داناست. آل محمد فرزندان نوح و آل ابراهیم از ابراهیم و برگزیده و نسل اسماعیل و عترت محمد پیامبرند. آنان اهل بیت نبوت و جایگاه رسالت و محل رفت و آمد ملایکه‏اند. آنان همچون آسمان بلند و کوههای پایدار و کعبه پوشیده و چشمه زلال و ستارگان هدایت کننده و درخت مبارک هستند که نورش می‏درخشد و روغن آن مبارک است.(162) محمد خاتم انبیاء و آقای فرزندان آدم است، و علی وصی اوصیاء و امام متقین و رهبر سفید پیشانیان معروف است، و اوست صدیق اکبر و فاروق اعظم و وصی محمد و وارث علم او و صاحب اختیارتر مردم نسبت به مؤمنین، همان طور که خداوند فرموده: النبی اولی بالمؤمنین من انفسهم و ازواجه امهاتهم و اولو الارحام بعضهم اولی ببعض فی کتاب اللّه(163)، پیامبر نسبت به مؤمنین از خودشان صاحب اختیارتر است و همسران او مادران آنان‏اند و خویشاوندان در کتاب خدا بعضی بر بعضی اولویت دارند. هر که را خدا مقدم داشته جلو بیندازید و هر که را خدا مؤخر داشته عقب بزنید، و ولایت و وراثت را برای کسی قرار دهید که خدا قرار داده است.(164)