روزی یکی از یاران آن حضرت، این پرسش را مطرح کرد و گفت: چگونه که ما تاکنون بر معاویه چیره نشده‏ایم؟ امام (ع) به او فرمود: جلوتر بیا. آن گاه آهسته گفت:
سپاه معاویه وی را فرمان می‏برند اما یاران من از گفتار من سر می‏تابند.
خدا خود می‏داند که این قلب بزرگ که آکنده از عشق به مکتب بود، تا چه حد از جهل مسلمانان نسبت به اسلام و پراکندگی آنان از محور حق، رنج می‏برد(81)