علی (ع) مجدداً از هوش رفت و پس از لحظه‏ای تکانی خود و به حسین (ع) فرمود: پسرم زندگی تو هم ماجرایی خواهد داشت فقط صابر و شکیبا باش که مان الله یحب الصابرین.
در این هنگام علی (ع) در سکرات موت بود و پس از لحظاتی چشمان مبارک به آهستگی فرو بست و در آخرین نفس فرو رفت:
اشهد ان لا اله الا الله وحده لاشریک له و اشهد ان محمداً عبده وَرَسُولُهُ.
پس از ادای شهادتین، آن لب‏های نیمه باز و نازنین به هم بسته و طایر روحش به اوج ملکوت اعلا پرواز نمود و بدین ترتیب دوران زندگی مردی که در تمام مدت عمر جز حق و حقیقت نداشت به پایان رسید.(427)