حیان عنزی گوید: خادم امیرالمؤمنین (ع) به من گفت: هنگامی که زمان وفات علی (ع) رسید به حسن و حسین (ع) فرمود: چون من از دنیا رحلت کردم مرا روی تابوت گذارده طرف پاهای تابوت را به دوش بگیرید جلو آن حرکت می‏کند، آن گاه جنازه را به جانب غریین ببرید در آن جا سنگ سفید درخشانی به چشم شما می‏خورد، همان جا آرامگاهی برای من حفر نمایید قبر ساخته‏ای خواهید دید مرا در آن جا به خاک بسپارید.
چون امیرالمؤمنین (ع) از دنیا رفت مطابق وصیت او آخر تابوت او را به دوش گرفتیم و جلو آن خود حرکت می‏کرد و ما همان وقت صدای زمزمه‏ای را می‏شنیدیم. همچنان به دنبال جنازه آمدیم تا وارد غریین شدیم سنگ سفید نورانی ما را به طرف خود توجه داده بدان جا رهسپار شده قبری حفر کرده مرقدی آماده دیدیم که بر آن نوشته بود: این قبری است که آن را نوح (ع) برای جسد پاک علی (ع) فراهم کرده ما آن بدن پر از مهر و محبت و حقیقت را در آن قبر پنهان ساختیم گر چه از دیدارش محروم گردیدیم که جهانی مملو از حقیقت را در آن خاک پنهان ساختیم گر چه از دیدارش محروم گردیدیم که جهانی مملو از حقیقت را در آن خاک نهادیم لیکن از اکرامی که خدا با علی (ع) کرده خوشحال بودیم و بالاخره با دلی داغدار از کنار قبر علی (ع) بر گشتیم.
در راه با گروهی از دوستان علی (ع) که بر جنازه او نماز نخوانده بودند ملاقات کردیم جریان را به ایشان گفتیم و عنایات خدای منان را که به او نموده بیان کردیم آنها گفتند: ما هم می‏خواهیم آن چه را شما دیده‏اید مشاهده کنیم گفتیم: چنان چه وصیت فرموده نشان قبر او ناپیدا شده، آنها به سخن ما توجهی نکرده رفتند و برگشتند و اظهار داشتند چنان چه گفتید هر چه جستجو کردیم اثری ندیدیم.(441)