ولی شگفتی‏های علی هر چه بیشتر، معجزه‏های انسانی علی در این جا بروز می‏کند برایش غذا آوردند غذا که نمی‏تواند بخورد شیر می‏آوردند، مقداری از شیر می‏نوشد و جزء وصایایش می‏فرماید: با آن اسیرتان خوش رفتاری و مدارا کنید، وصیت می‏کند او اولاد عبدالمطلب پس از وفات من مبادا در میان مردم بیفتید و بگویید امیرالمؤمنین این طور شدند و فلان کس محرک بوده است و این و آن را متهم کنید، خیر نمی‏خواهد دنبال این حرفها بروید قاتل من یک نفر است. به امام حسن (ع) فرمود: فرزندم حسن، این یک ضربت بیشتر به پدر شما نزده و این دو ضربت نزده است. بعد از من اختیار با خودت، اگر می‏خواهی آزادش کن و اگر می‏خواهی قصاص کن. توجه داشته باش او به پدر تو یک ضربت زده است فقط یک ضربت به او بزنید اگر کشته شد، و اگر هم نشد نشد، باز هم سراغ اسیرش را می‏گیرد، آیا به او غذا داده‏اید، رسیدگی کرده‏اید؟ اینگونه بود رفتارش با دشمن، این است که مولانا می‏گوید:
در شجاعت شیر ربانیستی - در مروت خود که داند کیستی‏
این مردانگی‏ها و انسانیت‏های علی است، در بستر افتاده است ساعت به ساعت حالش بدتر می‏شود، سموم بیشتر روی بدن مقدس علی (ع) اثر می‏گذارد، اصحاب می‏آیند لبهای علی (ع) خندان و شکفته است می‏گوید: والله ما فجأنی من الموت وارد کرهنه، ولا طالع انکرته و ماکنت کفارب ورد، وطالب وجد؛ وما عند الله خیرللابرار.(422)
به خدا قسم آنچه که به من وارد شده است چیزی که بر من ناپسند باشد نیست، ابداً این مرگ و شهادت در راه خدا برای من یک امری است که آرزوی همیشه من بوده و این چه بهتر، که در حال عبادت باشد بعد یک مثلی را علی آورده است که عرب با آن خیلی آشنا بوده است. عرب در بیابان‏ها که زندگی می‏کرد، تفریحی زندگی می‏کرد هر جا آب و علف بود، همان جا می‏ماند و بعد که تمام می‏شد می‏رفتند جای دیگر و گاهی که گرم بود شبها می‏رفتند برای پیدا کردن یک نقطه‏ای که آن جا آب داشته باشد و. علی (ع) در این کلامش به اصحابش می‏فرماید: مثل من مثل عاشقی است که به معشوق خودش رسیده است مثل من مثل آن کسی است که در تاریکی شب دنبال آب می‏گردد و ناگهان آب را پیدا می‏کند چه سروری به او دست می‏دهد چه نیکو سروده است حافظ:
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی - آن شب قدر که این تازه براتم دادند
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند - اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
که شاعر جمله فزت ورب الکعبة را می‏گوید.