او مظلوم است زیرا شاهد کتک خوردن همسر خویش و صدمه وارد کردن بر اوست. نوشته‏اند که فریاد فاطمه (س) بلند شد که کودکم را کشتند. فاطمه (س) به خاک افتاده و بیهوش شد و علی (ع) پارچه‏ای بر روی او کشید.(122) و دشمن از این حذر نکرد ریسمان یا بندی بر گردن امام(ع) افکند و او را به زور به مسجد برد.(123) و البته امام(ع) بدین مقدار قادر به دفاع از خود بود و می‏توانست گریبان خود را از چنگ آنها خلاص کند.
عمر، خود در سخنی این اعتراف را کرده بود که اگر نرمخویی علی نبود احدی قادر به تسلط بر او نبود.(124) و محکوم الحکم لمن غلب است. زیرا گروهی از سردمداران کوشیده‏اند ناراضیان، عقده داران، و کین خواهان را به دور هم جمع کرده و چنان بلایی را برای عالم اسلام پدید آوردند. دشمن چنان گستاخ و بی شرم است که وارد حریم زندگی کسی می‏شود که سرنوشت کفر و اسلام را معین کرده است و خانه‏اش مرکز هبوط فرشتگان خداست.