محمد بن قیس اسدی، از معروف بن سوید نقل می‏کند که گفته است: هنگام بیعت با عثمان، به خلافت، در مدینه بودم، مردی را دیدم که در مسجد نشسته بود و در حالی که مردم برگرد او بودند دست بر هم می‏زد و گفت: جای بسی شگفتی است از قریش و این که آنان برای خلافت کس دیگری غیر از اهل بیت را بر می‏گزینند آن هم اهل بیتی که معدن فضیلت و ستارگان پرتو بخش زمین و مایه روشنایی همه سرزمین‏هایند. به خدا سوگند، میان ایشان (اهل بیت) مردی است که هرگز پس از رسول خدا(ص) مردی همچون او ندیده‏ام که به حق سزاوارتر و در قضاوت از او عادل‏تر باشد. او از همگان بیشتر امر به معروف و نهی از منکر می‏کند، پرسیدم: این مرد کیست؟
گفتند: مقداد است.
پیش او رفتم و گفتم: خدایت قرین صلاح بدارد! آن مردی که می‏گفتی کیست؟ گفت: پسر عموی پیامبر (ص) یعنی علی بن ابی طالب.
معروف می‏گوید: مدتی درنگ کردم و پس از آن ابوذر را که خدایش رحمت کند! دیدم و آن چه را مقداد گفته بود، برایش نقل کردم.
گفت: راست می‏گوید.
گفتم: پس چه چیزی مانع آن شد که این حکومت را در ایشان قرار دهید؟
گفت: قوم ایشان نپذیرفتند.
گفتم: چه چیزی شما را از یاری ایشان باز داشت؟
گفت: آرام باش، این سخن را مگو و از اختلاف بر حذر باشید. (گوید:) من سکوت کردم و کار چنان شد که شد. (204)