چقدر جای شگفت است که دیگران در مورد باطل خودشان اجتماع و اتفاق نموده و شما نسبت به حق خودتان متفرق هستید. شماها خود را نشانه تیرهای دشمن قرار داده و به سوی دشمن تیراندازی نمی‏کنید، دشمنان شما پیوسته درصدد جنگ و حمله و تجاوز هستند ولی شماها ساکت و به آرامی نشسته‏اید عصیان و مخالفت او امر پروردگار متعال در پیشروی شما صورت خارجی گرفته است و شماها نگاه می‏کنید. دست‏های شما در خسران و فقر فرو رود ای مردمی که چون شتران بی صاحب هستید که از هر جانب جمع بشوند از طرفی دیگر متفرق و پراکنده می‏گردند.(71)