به خدا سوگند! هرگز فکر نمی‏کردم، و به خاطرم خطور نمی‏کرد که عرب بعد از پیامبر(ص)، امر امامت و رهبری را از اهل بیت او برگرداند (و در جای دیگر قرار دهد و باور نمی‏کردم) مرا از عهده‏دار شدن آن باز دارد. تنها چیزی که مرا ناراحت کرد اجتماع مردم اطراف ابوبکر... بود برای بیعت کردن با او، پس من دست بر روی دست گذاشتم تا این که با چشم خود دیدم گروهی از اسلام باز گشته و می‏خواهند دین محمد (ص) را نابود سازند. (در این جا بود که) ترسیدم که اگر اسلام و اهلش را یاری نکنم باید شاهد نابودی و شکاف در اسلام باشم که مصیبت آن برای من از رها ساختن خلافت و حکومت بر شما سخت‏تر است، زیرا این بهره دوران کوتاه دنیا است، که هم چون سراب، زایل می‏گردد و یا بسان ابری پراکنده می‏شود. پس برای دفع آشوب به پا خاستم تا باطل از میان رفت و نابود شد و دین پابرجا و محکم گردید.(79)