علی (ع)، فاطمه (س) را بر الاغی سوار می‏کرد و او را شبانه به در خانه‏های انصاری می‏برد، و از آنها طلب یاری می‏کرد. همچنین فاطمه (س) از آنها کمک خواست، لکن آنها می‏گفتند: ای رسول خدا دیگر زمان گذشته است و ما با ابی بکر بیعت کرده‏ایم؛ اگر پسر عم تو علی (ع) زودتر از ابی بکر از ما طلب بیعت می‏کرد هرگز از او روی بر نمی‏گرداندیم.
پس علی (ع) گفت: آیا توقع داشتید که جنازه رسول خدا (ص) را بدون غسل و کفن در خانه‏اش رها کنم و به سوی مردم بشتابم و با آنها در سلطنت بعد از او به نزاع و کشمکش بپردازم؟!
و فاطمه (س) می‏گفت: سزاوار نبود برای او (علی (ع)) چنین کاری. لکن کردند آنها کاری را که خداوند سزای آنها را بدهد.(178)