علی (ع) بعد از شنیدن خبر جانسوز مرگ فاطمه(س) به سرعت وارد منزل شد، دید فاطمه (س) در بستر خود خوابیده و یک قطیفه مصری روی خود کشیده است.
علی (ع) او را صدا زد، جوابی نشنید. به طرف راست و چپ فاطمه رفت، صدیقه را صدا کرد، امام جواب نشنید عبای خود را کنار گذاشت، عمامه را برداشت، دامن قبا را بالا زد و سر زهرا(س) را در دامن خود نهاد و صدا نمود: یا زهرا(س)!... اما فاطمه سخنی نگفت. امیرالمؤمنین گفت: ای دختر محمد! جوابی نشنید... گفت: یا فاطمة! کلّمینی؛ ای دختر پیغمبر! با من صحبت کن، من علی پسر عموی تو هستم.
حضرت می‏فرماید: فاطمه (س) چشمش را باز کرد، (یعنی قبل از مرگ کامل که بنابر علم امروز مدتی طول می‏کشید، به در خواست مقام ولایت و قدرت لایزال الهی، فاطمه حیات مجدد یافت) و به صورت علی (ع) نگریست و به گریه افتاد.
سپس سخنانی با یکدیگر در میان گذاشتند و بعد از مدتی کوتاه، فاطمه زهرا(س) از دنیا رفت.(249)