چند روزی از وفات جانسوز خاتم الأنبیاء محمد مصطفی (ص) نگذشته بود (چنان که می‏دانید ابوبکر با دسیسه‏های عمر) با زور و ظلم و تعدی جلافت بر تخت خلافت نشست و خود را خلیفه پیامبر خواند و مردمان ناآگاه هم از او متابعت کرده و بیعت نمودند و او تصمیم گرفت فدک را که هبه و یا ارث پیغمبر (ص) بر فاطمه (س) بود به تصرف خود در آورده و با غصب کردن آن محل معین، اقتصاد خانه ولایت را به هم زده و خلافت (شوم) خود را تثبیت کند.
دستور داد ضوابط (زحمتکشان) آن ملک را اخراج نمایند و اگر نرفتند آنها را کتک بزنند. این مطلب به سمع مبارک صدیقه طاهره فاطمه زهرا (س) رسید، آن بانوی مکرمه با حالت عصبانیت پیش ابوبکر آمده و با حجت و دلیل با او سخن گفته و بر کار او اعتراض نمود.
در این جا مکالمات حضرت زهرا (س) با ابوبکر، در آن مجلس اختصاراً نقل می‏شود: مرحوم شیخ عباس قمی در کتاب بیت الأحزان می‏نویسد:
هنگامی که فاطمه زهرا(س) از دستور ابوبکر اطلاع یافت که (ضوابط) او را از فدک خارج کرده‏اند، نزد ابوبکر رفت و فرمود: چرا مرا از ارث خود که رسول خدا (ص) برایم به جا گذاشته است باز می‏داری؟ و وکیل و نماینده مرا از آن جا (فدک) خارج نموده‏ای؟ با این که پدر بزرگوارم آن ملک را به فرمان خدا برای من قرار داده.
ابوبکر گفت: برای گفته‏های خودت شاهد بیاور که رسول خدا (ص) آن جا را ملک خاص تو قرار داده است؟
حضرت فاطمه زهرا (س) رفت و ام ایمن را به عنوان شاهد نزد ابوبکر آورد. ام ایمن رو به ابوبکر کرد و گفت: ای قحافه! گواهی نمی‏دهم، مگر این که در مورد اعتبار خودم از زبان رسول خدا (ص) استدلال کنم. تو را به خدا قسم، آیا پیامبر (ص) درباره من گفته است: ان ایمن امرأة من اهل الجنة؟؛ که هر آینه ام ایمن بانویی است از اهل بهشت؟
ابوبکر گفت: آری می‏دانم که پیامبر (ص) درباره تو چنین گفته است.
ام ایمن گفت: شهادت و گواهی می‏دهم بر این که وقتی آیه و آت ذاالقربی حقه ای پیامبر، حق نزدیکان خود را بپرداز بر رسول خدا (ص) نازل شد، پیامبر خدا به امر و فرمان خدا فدک را به فاطمه (س) واگذار نمود و آن جا را ملک خاص فاطمه (س) کرد و همچنین امیرالمؤمنین (ع) بر همین مطلب گواهی داد و برای ابوبکر ثابت شد که فدک ملک شخصی فاطمه زهرا(س) است و بر همین اساس نامه‏ای (قباله‏ای) در مورد رد فدک به فاطمه زهرا (س) نوشت و به آن بانوی مکرمه و مجلله داد.(235)