پس از رحلت حضرت زهرا(س)، امیرمؤمنان شب‏ها سفره‏ای را در خانه پهن کرده و هر چه در خانه بود را بر سر سفره می‏گذاشت، سپس امام حسن و حسین و حضرت زینب را صدا می‏زد، بچه‏ها دور سفره می‏نشستند، اما وقتی که جای خالی مادر را می‏دیدند، شروع به گریه می‏کردند علی (ع) هر کاری می‏کرد تا بچه‏ها را آرام کند نمی‏توانست تا این که خود حضرت نیز به گریه می‏افتادند. سر را بر دیوار گذاشته و می‏گریستند.
گاهی اوقات که امیرمؤمنان موفق به آرام کردن بچه‏ها نمی‏شد، شبانه و با سر و پای برهنه بر سر خاک زهرا(س) می‏رفت و می‏فرمود: زهرا جان برخیز و بچه‏هایت را آرام کن.