هنگامی که حضرت علی علیه السلام بالای بستر زهرا (سلام الله علیها) قرار گرفت و جامه‏ای که روی زهرا(س) کشیده شده بود را کنار زد، نامه‏ای بالای سر آن حضرت دید و هنگامی که نامه را گشود مشاهده کرد که وصیت نامه فاطمه (س) است که فرمود: مرا شب به خاک بسپار و به هیچ کس خبر نده.
شب وفات، فرا رسید علی (ع) بدن فاطمه (س) را غسل داد و در آن حال هیچ کس به غیر از حسن (ع) و حسین(ع)، زینب (س) و ام‏کلثوم و فضه و اسماء بنت عمیس حاضر نبود.
اسماء می‏گوید: فاطمه (س) به من وصیت کرده که هیچ کس جز علی (ع) او را غسل ندهد و من علی (ع) را در غسل دادن فاطمه (س) کمک کردم. علی(ع) هنگام غسل فاطمه (س) می‏فرمود: خدایا! فاطمه کنیز تو و دختر رسول و برگزیده توست. خدایا! حجتش را به او تلقین کن و برهانش را بزرگ دار و او را با پدرش محمد مصطفی(ص) همنشین گردان.
در روایتی آمده است: علی (ع) با همان پرده‏ای که بدن رسول خدا(ص) خشک نمود بدن زهرا(س) را خشک کرد هنگامی که غسل تمام شد. بدن فاطمه (س) را در تابوت نهاد و به امام حسین (ع) فرمود: ابوذر را خبر کن تا بیاید، او ابوذر را خبر کرد و با هم جنازه را تا محل نماز حمل کردند. و آنگاه علی (ع) بر بدن زهرا(س) نماز خواند و به خاک سپرد.