حضرت آیت اللّه سید مرتضی فیروز آبادی، یکی از استوانه‏های علم در حوزه علمیه نجف بود و قبل از انقلاب به دست عوامل بیگانه از حوزه علمیه نجف اخراج شد و در حوزه علمیه قم درس خارج می‏فرمود.
در کشکول زاهدی می‏گوید: من بارها از خود آیت اللّه فیروز آبادی شنیدم که می‏فرمود: زمانی که در نجف اشرف بودم، یک شب در عالم رؤیا دیدم در منزل شخصی خود مجلسی برپاست و در آن مجلس، حضرت فاطمه (س) با چادر نشسته است. عده‏ای از مؤمنین به صف ایستاده، یکی یکی جلو آمده، عرض ادب می‏کنند و می‏روند. چون همه رفتند، حضرت چادر را کنار زد. از این عمل بی‏بی متوجه شدم که چون من به آن حضرت محرمم، لذا این عمل را انجام داد. چه جمالی! در عالم خواب گفتم: صورتش شبیه به صورت پیامبر (ص) است.
سپس جلوتر رفته و عرض کردم: مادر! آیا این که قریب به هزار و چهارصد سال است خطباء می‏گویند، شوهرت علی (ع) را با سر بی عمامه و دوش بی‏ردا و ریسمان به گردن به مسجد بردند، صحت دارد؟
بی‏بی فرمود: استحقروا اباالحسن بعد رسول اللّه؛ علی را بعد از رسول خدا (ص) تحقیر کردند! من به فارسی گفتم و حضرت عربی جواب می‏داد.
عرض کردم: مادر! قریب هزار و چهارصد سال است مورخین نوشته‏اند و خطبا گفته‏اند که آن نانجیب به بازوی شما تازیانه زد و سیاه شد، و فی عضدها کمثل الدّملج.
فرمود: بلی.
آنگاه دست راست را از آستین بیرون آورد، دیدم هنوز بازوی مادرم سیاه و کبود است.(174)