مردی در مدینه عبور می‏کرد و با کمال ناراحتی فریاد می‏زد: انا مظلوم: من ستم دیده‏ام، به من ظلم شده است.
امام علی (ع) وقتی او را دید و فریاد او را شنید، به یاد مظلومیت خودش افتاد که غاصبان، حقّش را غصب کردند و او را خانه نشین نمودند، به او فرمود: هلم فلنصرخ معاً فانّی مازلت مظلوماً: بیا با هم فریاد بزنیم، من نیز همواره مظلوم بوده‏ام.(185)