در روایت آمده وقتی که کار خلافت ابوبکر به پایان رسید و مردم با او بیعت کردند مردی، حضور علی (ع) که به تدفین رسول خدا مشغول بود رسیده عرض کرد: مردم با ابوبکر بیعت کردند و انصار بر اثر اختلاف فیمابین به خواری مبتلا شدند و آزاد شدگان برای آن که مبادا شما از کار پیغمبر فارغ شوید و امر خلافت را به عهده بگیرید پیش دستی نموده و عقد بیعت را با او استوار کردند.
علی (ع) بیلی که در دست داشت به زمین گذارده و دست خود را بر آن استوار نموده فرمود: بسم اللّه الرحمن الرحیم احسب النّاس ان یترکوا ان یقولوا آمنّا و هم لایفتنون و لقد فتنّا الّذین من قبلهم فلیعلمنّ اللّه الّذین صدقوا و لیعلمنّ الکاذبین ام حسب الّذین یعملون السّیئات ان یسبقونا ساء ما یحکمون. (99) آیا مردم می‏پندارند به مجردی که گفتند ایمان آوردیم دیگر به فساد مبتلا نمی‏گردند! با آن که مردم پیش از آنها را به فتنه و آزمایش مبتلا نمودیم، خدا مردم راستگو و دروغگو را می‏شناسد و از احوالشان باخبر است آیا مردم بدکار خیال کردند بر ما پیشی گرفته‏اند با آن که حکومت نابجایی نموده‏اند.
در هنگامی که علی (ع) و عباس به کارهای شخصی پیغمبر (ص) مشغول بودند ابوسفیان در خانه پیغمبر (ص) آمد و این اشعار را می‏خواند:
ای بنی هاشم دست طمع مردم و به خصوص قبیله تیم که ابوبکر از آنان است و عدی که عمر از آن قبیله است به روی خود مگشایید زیرا امر خلافت در میان شما و متوجه به شما و جز علی دیگری شایسته آن نیست. ای ابوالحسن کف با احتیاط خود را به پایه سریر خلافت استوار ساز زیرا تو شایسته آن هستی.
سپس با صدای بلند، بنی هاشم و بنی عبدمناف را مخاطب ساخته گفت: آیا خشنودید بچه شتر رذل پسر رذل (یعنی ابوبکر) بر شما خلافت نماید و مقام شما را غصب کند، سوگند به خدا اگر اراده کنید حق خود را بگیرید می‏توانید در اندک وقتی لشکریان و مردانی گرد آورید و غاصبان را نابود سازید. امیرالمؤمنین (ع) در پاسخ او فرمود: برگرد ای ابوسفیان سوگند به خدا از آن چه می‏گویی قصد خدا را نداری و برای خدا سخن نمی‏گویی تو همواره با اسلام و اسلامیان به حیله‏گری رفتار می‏کنی ما اکنون به کارهای شخصی پیغمبر (ص) پرداخته و وقت توجه کردن به این گونه حرف‏هاکه تو می‏گویی نداریم و هر فردی مأموریتی دارد و باید کار خود را انجام دهد.
ابوسفیان به مسجد وارد شده دید بنی امیه اجتماع کرده‏اند ابوسفیان آنان را برای موضوع خلافت تحریص کرد آنها به سخن او توجهی ننمودند.(100)