در شب شهادت حضرت علی (ع) وصفش چنان بود که گویی مرگ را انتظار می‏کشد. مرتب به آسمان و ستاره‏ها می‏نگریست و می‏فرمود: به خدا قسم، دروغ نگفته‏ام و رسول خدا(ص) به من دروغ نگفت. کمربند خود را محکم بست و به شعری بدین گونه تمثل جست:
اشدد حیاریمک للموت ای علی کمر خود را برای مرگ محکم ببند.
- فان الموت لاقیکا زیرا که مرگ ترا ملاقات خواهد کرد.
- ولا تجزع من الموت از مرگ آه و ناله سرمده.
- اذا حل بوادیکا زیرا مرگ تو را به سر منزل مقصود می‏رساند.(و به سرای تو وارد شد).(347)