سلیم گفت: از براء بن عازب شنیدم که می‏گفت: بنی هاشم را چه در حیات پیامبر (ص) و چه بعد از وفات آن حضرت شدیداً دوست می‏داشتم.
هنگامی که پیامبر (ص) از دنیا رفت به علی (ع) وصیت کرد که غسلش را غیر او بر عهده نگیرد، و برای احدی غیر او سزاوار نیست عورتش را ببنید، و هیچ کس عورت پیامبر (ص) را نمی‏بیند، مگر آن که بیناییش از بین می‏رود.
علی (ع) عرض کرد: یا رسول اللّه، چه کسی مرا در غسل تو کمک می‏کند؟
فرمود: جبرییل با گروهی از ملایکه.
و چنین شد که علی (ع) آن حضرت را غسل می‏داد، و فضل بن عباس (ع) با چشمان بسته آب می‏ریخت، و ملایکه بدن حضرت را آن طور که علی (ع) می‏خواست می‏گردانیدند. علی (ع) خواست پیراهن پیامبر (ص) را از تنش بیرون آورد، که منادی‏ای به او ندا داد: ای علی، پیراهن پیامبرت را بیرون میاور. لذا دستش را از زیر پیراهن داخل کرد و او را غسل داد و سپس حنوط کرد و کفن نمود، و هنگام کفن کردن و حنوط پیراهن را بیرون آورد.