در روز ولادت ابوالفضل العباس (ع) ام البنین (س) قنداقه او را به دست علی (ع) داد تا نامی بر او بگذارد. حضرت زبان مبارک را به دیده و گوش و دهان او گردانید تا حق بگوید و حق ببیند و حق بشنود.
ثم أذن فی اذنه الیمنی و أقام فی الیسری. سپس در گوش راست وی اذان و در گوش چپش اقامه گفت. یکی از سنت‏های رسول خدا (ص) که برای مسلمین ارث گذارده این است که در حین تولد فرزند، در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه بگویند تا از همان بدو تولد با اسامی خدا و رسول خدا (ص) و امام و ولی خدا آشنا گردد.
حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) به ام البنین (س) فرمود: چه اسمی بر این طفل گذارده‏اید عرض کرد: من در هیچ امری بر شما سبقت نگرفته‏ام، هر چه خودتان میل دارید اسم بگذارید. فرمود: من او را به اسم عمویم، عباس، عباس نامیدم. پس دست‏های او را بوسیده و اشک به صورت نازنینش جاری شد و فرمود: گویا می‏بینم این دست‏ها در یوم‏الطف در کنایه شریعه فرات در راه یاری خدا قطع خواهد شد. (19)