علی بن ابیطالب فرمود: در زمان وفات پیامبر هنگامی که من و فاطمه و حسن و حسین نزد رسول خدا(ص) بودیم آن حضرت به ما رو کرد و گریست.
من گفتم: چرا گریه کنید یا رسول الله؟
فرمود: می‏گریم برای آن چه با شما می‏شود.
گفتم: آن چه باشد یا رسول الله؟
فرمود: گریه کنم از ضربتی که بر فرق تو زنند و از سیلی که بر صورت فاطمه زنند و از نیزه‏ای که بر ران حسن زنند و زهری که به او نوشانند و از قتل حسین (ع) فرمود: همه اهل بیت گریستند، یا رسول الله خدا ما را نیافریده جز برای بلا.
فرموده: مژده گیر ای علی که خدای عزوجل با من عهد کرده که دوستت ندارد جز مؤمن و دشمنت ندارد جز منافق.(297)