حضرت علی (ع) را داخل خانه بردند، در نزدیک محراب خواباندند، زینب و ام‏کلثوم آمدند و پیش علی (ع) نشستند، نوحه و زاری برای آن حضرت می‏کردند می‏گفتند که: بعد از تو کودکان اهل بیت تو را که تربیت خواهد کرد؟ بزرگان ایشان را که محافظت خواهد نمود؟ ای پدر بزرگوار اندوه ما بر تو دور و دراز است، و آب دیده ما هرگز ساکن نخواهد گردید، پس صدای مردم از بیرون حجره به ناله بلند شد، و آب از دیده‏های مبارک علی (ع) جاری شد، نظر حسرت به سوی فرزندان خود افکند، حسن و حسین را نزدیک خود طلبید و ایشان را در بر کشید و روی‏های ایشان را می‏بوسید.(390)