وقتی ابن ملجم به قصد کشتن حضرت علی (ع) وارد کوفه شد، قطام با او هم دست شد و دو نفر به نام‏های وردان و شبیب بن بجره را دستیار ابن ملجم نمود، پس از شهادت علی (ع) و به خاک سپاری او، در همان روز بیست و یکم ماه رمضان هنگامی که امام حسن و امام حسین (ع) و سایر فرزندان علی (ع) در کوفه اجتماع کردند، ام‏کلثوم (س) به حضور برادرش امام حسن (ع) آمد و او را قسم داد که ابن ملجم ملعون را حتی یک ساعت نگذارد زنده بماند، با توجه به این که آن حضرت تصمیم داشت اعدام او را تا سه روز تأخیر بیندازد.
امام حسن (ع) پاسخ مثبت به ام‏کلثوم داد و همان ساعت اصحاب و بستگان خود را جمع کرد و با آنها به مشورت پرداخت، رأی همه بر این شد که ابن ملجم در همان روز (21) و در همان مکانی که به امام علی (ع) ضربت زده، اعدام گردد، در مورد کیفیت قتل، هر کدام از بستگان سخنی گفتند، امام حسن(ع) فرمود: من پیرو وصیت امیرمؤمنان (ع) هستم که فرمود: یک ضربت شمشیر بر او بزن تا بمیرد و بعد جسد او را بسوزان.(444)
آن گاه امام حسن (ع) دستور داد، ابن ملجم را به همان مکان که ضربت زده بود، بردند، مردم اجتماع کردند و او را لعنت و سرزنش می‏نمودند، امام حسن(ع) بر فرق او شمشیر زد و به جهنم واصل شد، و سپس جسدش را سوزانیدند...
آن گاه مردم به سراغ قطام رفتند و او را کشتند و قطعه قطعه نمودند و سپس در پشت کوفه جسدش را به آتش کشیدند و خانه‏اش را خراب کردند.
آن دو نفر هم دست ابن ملجم (یعنی وردان و شبیب) نیز در همان سحر شب ضربت خوردن علی (ع) به دست مردم کشته شدند(445)