وقتی ام‏البنین به خانه علی (ع) آمد فرزندان رسول خدا از عطوفت و مهربانی و معرفت و کمال آن بانو گویا مادر خود را می‏دیدند و رنج فقدان مادر را کمتر احساس می‏کردند، تاریخ جز این بانوی پاک را یاد ندارد که فرزندان هووی خود را بر فرزندان خودش مقدم بدارد. ام البنین محبت به فرزندان فاطمه (ع) را برای خود فریضه دینی می‏شمرد و با درک عظمت‏شان به خدمت آنها برای همیشه دریغ نداشت و به آیه کریمه قرآن عمل می‏نمود.(291)
ام‏البنین در خانه مولا آمد، حسنین (ع) هر دو مریض و در بستر افتاده بودند. اما عروس تازه ابوطالب(ع) به محض آن که وارد خانه شد، خود را به بالین آن دو عزیز رسانید و همچون مادری مهربان به دل جویی و پرستاری آنان پرداخت (292) چنانکه گفته شد آن بانوی با وفا به مولا پیشنهاد داد که به جای فاطمه که اسم اصلی او بود، ایشان را ام البنین صدا بزنند، تا این که حسنین از ذکر نام اصلی که فاطمه باشد به یاد مادرشان فاطمه زهرا(س) نیافتاده و در نتیجه خاطرات گذشته به ذهن مبارکشان نیاید تا رنج بی‏مادری آنها را آزار ندهد.(293)