علامه امینی درج 10 ص 287 می‏نویسد: دشمنی معاویه با علی (ع) به جایی رسید که نمی‏توانست اسم او را بشنود و از نام نهادن به اسم علی جلوگیری می‏کرد.
نقل شده علی (ع) چند روزی بود عبداللّه بن عباس را ملاقات نکرده بود. روزی پرسید: چه شده که ابن عباس دیده نمی‏شود؟ گفتند: خداوند به او فرزندی عنایت کرده و بعد از نماز فرمود: پیش ابن عباس برویم.
به خانه عبداللّه بن عباس رفت و تبریک برای این مولود به او گفت. آنگاه فرمود: خدای را شکر می‏کنم و امیدوارم درباره این فرزند به تو برکت عنایت کند.
پرسید: چه نامی برایش انتخاب کرده‏ای؟ ابن عباس گفت: جایز است با بودن شما برایش نام بگذارم؟
فرمود: او را بیاور. فرزندش را آورد نوزاد را گرفت و کامش را برداشت و دعای خیر درباره‏اش نمود سپس مولود را داد به دست پدرش فرمود: بگیر او را علی نامیدم و کینه‏اش را ابوالحسن گذاشتم.
وقتی معاویه از جای حرکت نمود به ابن عباس گفت: شما نمی‏توانید هم اسم و هم کنیه علی را روی فرزند خود بگذارید، کنیه‏اش را من ابومحمد می‏گذارم این کینه برایش ماند.
بنی‏امیه هرگاه می‏شنیدند مولودی به نام علی نامیده شده او را می‏کشتند مردم از ترس بنی امیه نام فرزندان خود را عوض می‏کردند.(215)