ام‏کلثوم گفت: چون در شب شهادت، قلق و اضطراب آن حضرت را دیدم، مرا خواب نبرد گفتم: ای پدر چرا امشب خواب بر تو حرام گردیده و استراحت نمی‏فرمایی؟
گفت: ای دختر من با شجاعان بسیار جنگ کرده‏ام و خود را به اهوال عظیمه افکنده‏ام، هرگز رعبی و ترسی در دلم به هم نرسیده است، امشب بسیار ترسانم؛ پس فرمود: انا لله و انا الیه راجعون، ام‏کلثوم گفت: ای پدر چرا در تمام این شب خبر مرگ خود را به ما می‏دهی؟
فرمود: ای دختر اجل نزدیک گردیده و آرزوها قطع شده است. ام‏کلثوم چون این خبر شنید بسیار گریست، حضرت فرمود: گریه مکن، من نگفتم این خبر را مگر به آنچه عهد کرده است به سوی من رسول خدا(ص)(356)