شب جمعه و شب نوزدهم ماه رمضان سال چهلم هجرت، آخرین شب عمر امام علی (ع) بود، امام حسن (ع) می‏گوید: همراه پدرم علی (ع) به سوی مسجد رهسپار شدیم. پدرم به من فرمود: پسرم! امشب لحظه‏ای چرت مرا فرا گرفت، در همان لحظه رسول خدا (ص) را دیدم، عرض کردم: ای رسول خدا، چیست این مصائبی که از ناحیه امت تو به من رسیده است؟ که آنها به راه عداوت و انحراف افتاده‏اند.
رسول اکرم (ص) به من فرمود: ادع علیهم: آنها را نفرین افتاده‏اند.
من امشب در مورد این امت (منحرف) چنین نفرین کردم.
اللهم ابدلنی بهم خیراً منهم و ابدلهم بی من هو شر منی
خدایا به عوض آنها، دیدار و هم نشینی با خوبان را نصیب من گردان، و به عوض من، بدان را بر آنها مسلط کن.(367)
سحرگاه همان شب نفرین امام علی (ع) به استجابت رسید.