(فیلسوف محقق، فیض کاشانی) در کتاب علم الیقین از کتاب التهاب نیران الاحزان درباره چگونگی هجوم به خانه علی (ع) چنین نقل می‏کند:
عمر، جمعی از بردگان آزاد شده و منافقان را به گرد خود آورد و با آنها به خانه علی رهسپار شدند، دیدند در خانه بسته است، فریاد زدند: ای علی (ع)! از خانه بیرون بیا، زیرا خلیفه رسول خدا (ص) تو را به حضور می‏خواند.
حضرت علی (ع) در را باز نکرد، آنها هیزم آوردند و کنار در خانه گذاشتند، و آتش آوردند تا در خانه را بسوزانند، عمر فریاد زد: سوگند به خدا اگر در را باز نکنید، خانه را به آتش می‏کشم.
هنگامی که فاطمه (س) فهمید که آنها می‏خواهند خانه‏اش را به آتش بکشند، برخاست و در را گشود، جمعیت بی‏آنکه مهلت بدهند تا فاطمه (س) خود را بپوشاند در را فشار دادند، فاطمه (س) برای این که در برابر نگاه نامحرمان نباشد، به پشت در رفت، عمر در را فشار داد، فاطمه (س) بین فشار در و دیوار قرار گرفت، سپس عمر و همراهان به خانه هجوم بردند، حضرت علی (ع) روی فرش خود نشسته بود، آن قوم آن حضرت را احاطه کردند و اطراف دامن و گریبانش را گرفتند و او را با اجبار به طرف مسجد بردند.