مصایب امام علی‏ ، وصیت امام علی به حسین

کلینی و ابن بابویه و دیگران به سندهای معتبر روایت کرده‏اند که در روز شهادت حضرت امیرالمؤمنین (ع) صدای شیون از مردم بلند شد، مردم را دهشت عظیم عارض شد، مانند روزی که حضرت رسالت (ص) از دنیا مفارقت نمود، در آن حال حضرت خضر(ع) به صورت مرد پیری تند آمد و می‏گریست و می‏گفت: انا لله و انا الیه راجعون، گفت: امروز منقطع شد خلافت پیغمبر، پس ایستاد بر در خانه‏ای که حضرت امیرالمؤمنین (ع) در آن خانه بود گفت: خدا رحمت کند شما را ای ابوالحسن، تو بودی که اسلام تو از همه پیشتر بود و ایمان تو از همه خالص‏تر بود و ترس تو از خدا از همه بیشتر بود و مشقت تو در راه خدا از همه عظیم‏تر بود، محافظت حضرت رسالت از همه بیشتر کردی، امانت تو بر اصحاب آن حضرت بیشتر بود، مناقب تو از همه فاضل‏تر بود، سوابق تو از همه گرامی‏تر بود، درجه تو از همه بلندتر و قرابت تو با حضرت رسالت (ص) از همه بیشتر و شبیه‏ترین مردم بودی به آن حضرت در سیرت و طریقه و اطوار و گفتار و کردار، و منزلت تو نزد آن حضرت از همه شریف‏تر بود، گرامی‏ترین مردم نزد او بودی.
پس خدا تو را جزای خیر دهد از اسلام و از رسول خدا (ص) و از مسلمانان، قوی بودی در وقتی که اصحاب او ضعیف شدند، مردانه به جهاد رفتی در وقتی که ایشان ترسیدند، قیام به حق نمودی در هنگامی که ایشان سستی ورزیدند، از طریقه رسول خدا(ص) به در نرفتی وقتی که هر یک از اصحاب او به راهی رفتند، خلیفه حق آن حضرت بودی بی منازعه، و تذلل ننمودی به رغم انف منافقان و خشم کافران و نخواستن حسد بران و کینه منافقان، پس قیام به حق نمودی بعد از آن حضرت در وقتی که دیگران ترسیدند، و حق را بیان کردی در وقتی که دیگران عاجز شدند، به نور خدا در راه دین راه رفتی در هنگامی که دیگران به نادانی ایستادند، و اگر متابعت تو می‏نمودند هدایت می‏یافتند، صدای تو از همه پس‏تر بود و در پیشی گرفتن در خیرات از همه بلندتر بودی، کلام تو از همه کمتر بود، سخن تو از همه راست‏تر بود. رأی تو از همه بزرگ‏تر بود، دل تو از دل‏های دیگر شجاع‏تر بود، یقین تو از همه سخت‏تر بود، عمل تو از همه نیکوتر بود، به همه امور از همه کس داناتر بودی، به خدا سوگند که از برای دین پادشاهی بودی، از برای مؤمنان پدر مهربان بودی در وقتی که عیال تو گردیدند.
پس برداشتی از دوش‏های ایشان بارهای گران را که تاب برداشتن آن نداشتند، حفظ کردی هر چه را ضایع گذاشتند و رعایت کردید هر چه را مهمل گذاشتند، بلند شدی در وقتی که ایشان پست شدند، صبر کردی در وقتی که ایشان جزع کردند، دریافتی هر چه را ایشان تخلف از آن ورزیدند، از برکت تو یافتند آن چه را گمان نداشتند، بودی و بر کافران عذابی ریزنده برای مؤمنان بودی باران رحمت و فراوانی نعمت، پس پرواز کردی به ریاض جنت با آزارها که به تو رسید از منافقان، و فایز شدی به عطاها و برکت‏های این امت. سوابق ایشان را تو ضبط کردی، فضایل ایشان را تو بردی، تندی تو در دین خدا به کندی بدل نشد و دل تو هرگز به سوی باطل میل نکرد، بینایی تو ضعیف نشد و جبن در نفس تو راه نیافت، هرگز خیانت نکردی، در شدت ایمان و یقین مانند کوه که بادهای تند آن را به حرکت نمی‏آورد، هیچ چیز آن را بر نمی‏کند از جا.
بودی چنان چه حضرت رسول (ص) در حق تو گفت: که ضعیف بودی در بدن خود و قوی بودی در امر خدا، متواضع بودی در نفس خود، عظیم بودی نزد خدای تعالی، کسی در تو عیبی ندید، کسی از تو امید جانب داری نداشت، توانای عزیز نزد تو ضعیف و ذلیل بود تا آن که حق را از او می‏گرفتی، در احقاق حق دور و نزدیک نزد تو مساوی بودند، کار تو حق و مدارا و دوستی بود، گفتار تو حکم و حتم بود، امر تو بردباری بود، و دور اندیش و رأی تو علم و عزم بود، پس وقتی از دنیا کنده شدی که راه حق را ظاهر کرده بودی و کارهای دشوار را بر مردم آسان کرده بودی، آتش‏های فتنه را فرو نشانده بودی و امور دین به تو معتدل شده بود، ایمان به تو قوت یافته بود7 مؤمنان به تو ثابت گردیده بودند، پس پیش رفتی پیشی دور و دراز، به تعب انداختی آنها را که بعد از خود گذاشتی به تعبی شدید، پس مصیبت تو از آن بزرگ‏تر است که گریه تدارک کند آن را، عظیم شد مصیبت تو در آسمان درهم شکست مردم را، پس می‏گویم: انا لله و انا الیه راجعون، راضی شدیم از خدا به قضای او و تسلیم کردیم از برای خدا امر او را.
پس به خدا سوگند که بعد از تو مصیبتی مثل مصیبت تو نخواهد رسید، برای مؤمنان کهفی و پناهی بودی، برای کافران غلظت و خشم بودی، پس خدا تو را به پیغمبر خود ملحق گرداند و ما را از اجر مصیبت تو محروم نگرداند و بعد از تو گمراه نگرداند، پس مردم ساکت شدند، گوش دادند سخن او را و او می‏گریست و اصحاب رسول خدا به گریه او می‏گریستند. چون سخن او تمام شد، هر چند او را طلب کردند نیافتند.(428)







نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در دوشنبه 14 اردیبهشت 1394 

نظرات ، 0