امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) در مورد مشاهدات قلبی خود در آغاز بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم می‏فرمایند:
اری نور الوحی و الرسالة و اشم و ریح النبوة... در آن هنگام نور وحی و رسالت را می‏دیدم و بوی نبوت را (از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم) استشمام می‏کردم.(16)
از این سخن امام (علیه‏السلام) معلوم می‏شود که هر انسانی علاوه بر چشم و گوش باطنی حس شامه و بویایی قلبی نیز دارد، سپس امام (علیه‏السلام) در مورد مشاهدات قلبی خود در آغاز بعثت ادامه می‏دهد: و لقد سمعت رنة الشیطان حین نزل الوحی علیه صلی الله و علیه و آله و سلم؛ هنگامی که وحی بر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم نازل شد صدای ناله شیطان را شنیدم سپس ادامه می‏دهند: فقلت یا رسول الله ما هذه الزلة فقال: هذا الشیطان قد آیس من عبادته امام می‏فرماید: که پس از شنیدن صدای ناله با گوش جان از رسول خدا پرسیدم که یا رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم این ناله چیست؟ فرمود: این ناله، ناله شیطان است که از پرستش خود نومید شده است در اینجا پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم خطاب به امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) فرمود: انک تسمع ما اسمع وتری ما اری الا انک لست بنبی و لکنک وزیر... تو می‏شنوی آنچه را من می‏شنوم و می‏بینی آنچه را که من می‏بینم تنها تفاوت من با تو این است که تو پیامبر نیستی ولی وزیر من هستی.