روزی حضرت فاطمه بنت اسد مادر علی (علیه‏السلام) با عده‏ای از زنان قریش نشسته بود در این حال پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) با چهره نورانی خود ظاهر شدند در حالی که یکی از کاهنان پشت‏سر آن حضرت می‏آمد و آن حضرت را زیر نظر داشت و به دقت او را نگاه می‏کرد.
وقتی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نزد آن زنان رسیدند کاهن از آنان درباره حضرت پرسید. آنان گفتند: این محمد است، صاحب شرف عظیم و فضیلت شامخ، کاهن آنچه از منزلت حضرت می‏دانست به آنان گفت، و درباره آینده آن حضرت و پیامبریش و مقام بلندی که به آن دست خواهد یافت به آنان بشارت داد سپس اضافه کرد:
در بین شما آن بانویی که پیامبر را در کودکی پرستاری کرده است بزودی همین پیامبر فرزند این زن را پرستاری می‏کند(32) که هر دو از یک ریشه‏اند. او را به اسرار و صحبت خود مخصوص می‏گرداند و یگانگی و برادری خود را با او قرار می‏دهد.
فاطمه بنت اسد به کاهن گفت: منم آنکه از او نگهداری کرده‏ام. من همسر عموی او هستم که به آینده او امید دارد و منتظر است، کاهن گفت:
اگر راست می‏گویی بزودی پسری عالم، و مطیع پروردگار و عالی مقام به دنیا می‏آوری که نام او سه حرف است.
او در همه امورش پیرو این پیامبر است و در همه امور کوچک و بزرگ او را یاری می‏کند پریشانی‏ها را از او می‏زداید... او و پسر تو که جانشین اوست پیامبر را بعد از رحلتش در حجره‏اش دفن می‏کند.(33)