وقتی آیه ( وجی‏ء یومئذ بجهنم...) نازل شد رنگ چهره مبارک رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم دگرگون گشت. این حالت بر اصحاب گران آمد، بعضی به سراغ علی (علیه‏السلام) رفتند و ماجرا را بیان کردند. علی (علیه‏السلام) آمد و میان دو شانه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را بوسید و گفت: ای رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم، پدر و مادرم به فدایت باد، چه حادثه‏ای روی داده؟ فرمود: جبرئیل این آیه را بر من تلاوت کرد.
علی (علیه‏السلام) گفت: چگونه جهنم را می‏آورند؟
فرمود: هفتاد هزار فرشته آن را با هفتاد هزار مهار می‏کشند و می‏آورند! و آن در حال سرکشی است که اگر او را رها کنند همه را آتش می‏زند، سپس من در برابر جهنم قرار می‏گیرم و او می‏گوید: ای محمد! مرا با تو کاری نیست، خداوند گوشت تو را بر من حرام کرده است.
علی (علیه‏السلام) می‏فرماید: در آن روز (قیامت) هر کس در فکر خویش است، اما محمد صلی الله علیه و آله و سلم می‏گوید: رب امتی، رب امتی (پروردگارا! امتم، امتم)!