ابن عباس می‏گوید: پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از یک نفر عرب بادیه نشین شتری را به چهارصد درهم خرید هنگامی که پول را داد اعرابی فریاد زد که هم شتر و هم پول برای اوست. ابوبکر از آنجا عبور کرد. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به او فرمود: بین ما قضاوت کن من پول شتر را داده‏ام ولی اعرابی ادعا دارد که شتر و پول مال خودش می‏باشد. ابوبکر گفت: ای رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم مطلب روشن است شما باید بینه (دو نفر شاهد عادل بیاورید که پول ما شما است.
سپس عمر از آنجا عبور کرد او نیز چنین قضاوت نمود. سپس علی (علیه‏السلام) آمد. پیامبر به اعرابی فرمود: آیا به قضاوت این جوان که می‏آید راضی هستی؟
اعرابی گفت: آری. هنگامی که علی به حضور رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم رسید اعرابی گفت: این شتر مال من است و درهمها (پولها) نیز مال من است اگر محمد صلی الله علیه و آله و سلم ادعای چیزی دارد باید بینه بیاورد. امام علی (علیه‏السلام) به اعرابی سه مرتبه گفت: شتر را رها کن تا رسول خدا آن را خود ببرد چرا که شتر را پیامبر از تو خریدهاست) لیکن اعرابی به دستور علی (علیه‏السلام) و حرفهای او اعتنایی نکرد آن حضرت اعرابی را گرفت و ضربه محکمی به او زد.
مردم جمع شدند و هر کس سخنی می‏گفت علی (علیه‏السلام) به رسول خدا عرض کرد: نصدقک علی الوحی و لانصدقک علی اربعماة درهم؛ ما سخن تو را در مورد صدق وحی تصدیق می‏کنیم ولی درباره چهارصد درهم تصدیق نکنیم. (162)
سلطان هر و سراست صهر رسول خداست - سرمشق اهل وفاست مهر و وفای علی(163)