ابن عمار گوید: شنیدم از حضرت صادق (علیه‏السلام) که می‏فرمود: در وصیت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به علی (علیه‏السلام) این بود که فرمود:
ای علی ع سفارش می‏کنم تو را در جان خودت به خوی‏هائی که، نگاهدار آنها را از من. پس از آن گفت: خداوندا اعانت فرما او را.
اما اولی آنها: راست گفتاری است، خارج نشود از دهان تو دروغی هیچگاه و دومی: پرهیزگاری است، جرأت مکن بر خیانت هرگز. سوم: ترسناکی از خداوند است چنانچه گویی او را می‏بینی. چهارم: گریه بسیار از ترس خداوند است بر پا می‏شود برای تو به هر قطره اشکی هزار خانه در بهشت. پنجم: بخشیدن تو است از مال و خونت در راه دینت. ششم: گرفتن طریقه من است در نماز و روزه و صدقه‏ام، اما نماز پنجاه رکعت اما روزه پس سه روز در ماه روز پنج شنبه در اول هر ماه و چهارشنبه در وسط ماه و پنج شنبه آخر آن، و اما صدقه به قدر طاقت خود تا آنکه گویی اسراف کردم و حال آنکه اسراف نکردی و ملازم باش با نماز شب و ملازم باش با نماز شب و ملازم باش با نماز شب.
و بر تو باد نماز ظهر و بر تو باد نماز ظهر و بر تو باد نماز ظهر و بر تو باد به خواندن قرآن در هر حال و بر تو باد به بلند نمودن دستهای خود در نماز و برگرداندن آنها و بر تو باد به مسواک نمودن در نزد هر وضویی و بر تو باد نیکویی‏های اخلاق پس آن را انجام بده و بدیهای اخلاق، پس از آنها دوری کن...(177)