عصر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بود روزی علی (علیه‏السلام) در مدینه نیاز شدید به معاش زندگی پیدا کرد ولی پولی نداشت در همین حال از خانه بیرون آمد یک دینار پول یافت به همه جا اعلام کرد که این یک دینار مال کیست؟ هیچ کس نیامد با تقاضای حضرت زهرا علیهاالسلام بنابراین شد که حضرت علی (علیه‏السلام) با آن یک دینار آرد خریداری کند و بعد اگر صاحب آن پیدا شد آن را به او بدهند. حضرت علی (علیه‏السلام) به این قصد از خانه بیرون آمد مرید را دید که مقداری آرد می‏فروشد و آن را به قیمت یک دینار می‏فروشد. علی (علیه‏السلام) آرد را خرید و یک دین را را به او داد ولی آن مرد یک دینار را نگرفت و سوگند یاد کرد که پولی نمی‏گیرد. علی (علیه‏السلام) آرد و دینار را به خانه آورد و جریان را به فاطمه علیهاالسلام گفت. گفت: فاطمه علیهاالسلام تعجب کرد، افراد خانه علی (علیه‏السلام) آن آرد را نان کرده و خوردند پس از تمام شدن آن باز علی (علیه‏السلام) اعلام کرد که دیناری یافته ولی کسی بعنوان صاحب آن به حضرت مراجعه نکرد. علی (علیه‏السلام) به قصد خریدن آرد رفت باز همان مرد را دید و قضیه مثل روز قبل شد و علی (علیه‏السلام) به همراه آرد و پول به منزل آمد. فاطمه علیهاالسلام تعجب کرد! و گفت یا علی (علیه‏السلام) هم آرد را آوردی و هم دینار را؟ علی (علیه‏السلام) فرمود: فروشنده آرد سوگند یاد کرد که دین را را نمی‏گیرم. فاطمه علیهاالسلام فرمود: می‏خواستی تو در سوگند از او پیشی بگیری افراد خانواده علی (علیه‏السلام) آرد را نان کرده و خورند و در این مدت علی (علیه‏السلام) اعلام می‏کرد که دیناری یافته ولی صاحبش پیدا نشد هنگامی که نان تمام شد، علی (علیه‏السلام) برای بار سوم به قصد خرید آرد از خانه بیرون آمد مجدداً همان مرد را دید که آرد می‏فروشد حضرت فرمود: سوگند به خدا این بار باید پول را بگیری سپس آن دینار را به طرف آن مرد انداخت و به سوی خانه بازگشت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: یا علی آیا آیا آن مرد را شناختی؟ او جبرئیل بود آن آرد رزقی بود که خداوند به وسیله جبرئیل برای شما فرستاده بود سپس فرمود: سوگند به خداوندی که جانم در دست اوست اگر سوگند یاد نمی‏کردی هر روز تا آن دینار در دست تو بود جبرئیل را همان گونه می‏یافتی که آرد به تو می‏دهد و دینار را نمی‏گرفت.