اواخر عمر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم عده‏ای از اصحاب به خدمت حضرت رسیدند و سلام کردند. حضرت جواب سلام آنها را داد. از بین آنها عمار بن یاسر برخاست و عرض کرد، پدر و مادرم فدای شما باد ای رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بفرمائید وقتی شما از دنیا رحلت فرمودید، چه کسی شما را غسل می‏دهد؟ حضرت فرمود: برادر و پسر عمویم علی بن ابیطالب (علیه‏السلام) و ملائکه او را در غسل دادن من کمک می‏کنند، عمار عرض کرد، یا رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم چه کسی از ما بر شما نماز می‏گذارد؟ حضرت فرمود: ای عمار خدا ترا بیامرزد، بگو علی (علیه‏السلام) نزد من آید. علی (علیه‏السلام) آمد و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به او فرمودند: مرا بنشان و پشتی برایم بگذار. حضرت را نشانیدند، آنگاه حضرت فرمود: ای پسر عمو وقتی مرگ من فرا رسید سرم را در دامانت بگذار و مرا به سوی قبله قرار بده چون قبض روح شدم مرا غسل بده و کفن بنما. کفن مرا یا همین دو لباس خودم قرار بده یا پارچه سفیدی مصری، سعی کن آن را ساده انتخاب کنی (گران قیمت نباشد) بعد اول تو بر من نماز بگذار. سپس جبرئیل (علیه‏السلام) و میکائیل (علیه‏السلام) و اسرافیل (علیه‏السلام) و نگهبانان عرش خدا و نگهداران آسمانها و پس از تو اهلبیت من نماز بگذارند. ...آنگاه فرمودند: مرا با گریه و زاری بلند خود آزار ندهید.(221)