ابوبصیر می‏گوید: امام صادق (علیه‏السلام) از پدران خود از حضرت علی (علیه‏السلام) چنین روایت نمود که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: در بهشت اطاقهایی است که ظاهر آن با باطن آن بوده و درونش از بیرون آن دیده می‏شود. آنجا اقامتگاه فردی از امت من است که دارای این خویها باشد. کلامش نیکو باشد و مردم (گرسنه) را اطعام کند و سلام کند و سلام کند و پیوسته روزه دار باشد و در شب وقتی چشمان مردم در خواب رفته است او چشم خود را به رحمت پروردگار دوخته و به خواندن نماز مشغول گردد. آنگاه فرمود: یا علی (علیه‏السلام) آیا می‏دانی اطابه کلام (سخن نیکو) چیست؟ کسی که هر صبح و هر شب ده مرتبه بگوید سبحان الله و الحمد الله و لا اله الا الله و الله اکبر (نیکو کلام می‏باشد). اطعام الطعام (دادن غذا)، خرجی دادن مرد است به خانواده خود و اما ادامه روزه آن است که انسان در طول ماه رمضان و در هر ماه (اول و وسط و آخر ماهای قمری) سه روز روزه بگیرد که ثواب روزه تمامی عمر بر او نوشته می‏شود.
والصلاة باللیل یعنی ادای نماز در شب و هنگامی که مردم در خوابند، پس شخصی که نماز مغرب و عشا و نماز صبح را در مسجد به جماعت بخواند همانند کسی است که تمامی شب را بیدار مانده باشد و افشای سلام آن است که از سلام دادن به هیچ یک از مسلمانان بخل نکند.(268)