پس از آنکه مسجد النبی را حصار کشیدند و پیغمبر در آن نماز می‏خواند دور مسجد خانه بود و همه داخل مسجد از خانه خود دری باز کرده بودند تا که برای نماز فوراً برسند، ابوبکر و عباس و حمزه هر یک در خانه خود را به مسجد باز کردند و یک در دیگر هم خانه‏شان داشت و فقط تنها خانه‏ای که یک در داشت و آنهم وارد مسجد می‏شد خانه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و علی (علیه‏السلام) بود. وحی الهی نازل شد به پیغمبر که بایستی تمام درها بسته گردد. مگر در خانه تو و علی (علیه‏السلام) (این روایت را سنی‏ها نیز از عبدالله بن عمرو از عمربن خطاب هم ذکر کرده‏اند) گویند که از پسر عمر پرسیدند: راجع به علی ع گفت اسم علی را نیاورید که سه افتخار بزرگ برای اوست یکی سد ابواب دومی ازدواج با فاطمه علیهاالسلام سوم فتح خیبر. اجمالاً رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم رفت بالای منبر و فرمود که خداوند فرمود: باید درها بسته شود ولی استثناء راجع به علی (علیه‏السلام) را ذکر نفرمود، روایت دارد اولین کسی که مشغول بستن درب خانه‏اش شد علی (علیه‏السلام) بود ولی رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم آمد و نگذاشت عباس و عمر نیز درها را نبستند، سایرین آمدند گفتند: در را می‏بندیم اما بگذارید روزنه‏ای باز بگذاریم رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: روزنه‏ای هم نباید باز باشد. عباس آمد پیش رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و عرض کرد من هم که پیرمردی هستم و حکم پدر تو را دارم در را ببندم حمزه هم ببندد. پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم بالای منبر رفت و فرمود: من نگفته‏ام که درها را ببندید امر خداست. خدا فرموده فقط در خانه علی (علیه‏السلام) باز باشد. رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم از پیش خود کاری نمی‏کند اگر می‏کرد به عباس اجازه می‏داد که عمویش بود، حمزه نیز آمد تا روزنه‏ای را باز بگذارد ولی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم همان جواب را به او داد (و ما ینطق عن الهوی) محمد از روی هوای حرف نمی‏زند علی (علیه‏السلام) فرمود: که متهم کردند رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را در مسأله سد ابواب و گفتند نعوذ بالله پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم در ضلالت افتاده است.