عصر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بود، هر گاه عمر و ابوبکر به حضور رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می‏آمدند می‏دیدند که آن حضرت سوره قدر را با خشوع و گریه قرائت می‏کند و آنرا با حالی جانسوز می‏خواند عمر و ابوبکر عرض کردند: ای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم! چقدر دلت هنگام قرائت این سوره می‏سوزد؟ چرا؟
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود برای آنکه در شب قدر چشمم فرشتان را دیده و دلم فهمیده است و برای آنچه که دل این شخص (اشاره به علی (علیه‏السلام)) پس از من در شب قدر آن را می‏فهمد و در می‏یابد، می‏گریم.
عمر و ابوبکر عرض کردند: مگر شما در شب قدر چه دیده‏اید و او (علی (علیه‏السلام)) در آن شب چه می‏بیند؟ پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم روی زمین برای آنها نوشت تنزل الملائکة والروح فیها باذن ربهم من کل امر ‏
آنگاه فرمود: پس از آنکه خداوند می‏فرماید: برای تقدیر هر کار آیا دیگر چیزی باقی می‏ماند؟ عمر و ابوبکر عرض کردند نه، چیزی باقی نمی‏ماند. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: آیا می‏دانید، که شخصی که هر امری بر او نازل می‏شود کیست؟ آنها عرض کردند: او تو هستی، ای رسول خدا. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: آری، ولی آیا بعد از رحلت من نیز شب قدر وجود دارد؟ آنها گفتند: آری وجود دارد؟ پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: آیا بعد از من باز در شبهای قدر آن امر (تقدیر کارها) نازل می‏شود؟ عمر و ابوبکر گفتند: آری؛ پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: بنابراین بعد از من نزول هر چیزی در شب قدر بر چه شخصی است؟
عمر و ابوبکر گفتند: نمی‏دانیم آنگاه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دست مبارک خود را بر سر علی (علیه‏السلام) نهاد و فرمود:
ان لم تدر یا فا در یا هو هذا من بعدی، اگر نمی‏دانید، اینک بدانید، آن شخص بعد از من این اشاره به علی (علیه‏السلام) است. !